Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ Λ. ΠΑΠΑΔΗΜ(Ι)ΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΣΤΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ
ΤΙ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ;
Αυτές τις ώρες ο «πραξικοπηματικός» και «δοτός» πρωθυπουργός Λ. Παπαδήμος, με την αμέριστη στήριξη της εγχώριας και ευρωπαϊκής ολιγαρχίας, επιχειρεί να διασώσει και να διατηρήσει σε συνοχή την κυβέρνησή του, προκειμένου να φέρει σε πέρας το «θεάρεστο» έργο του.
Θα το καταφέρει; Η απάντηση δεν είναι δεδομένη.
Από τη Δευτέρα (09/01) ο Λ. Παπαδήμος ξεκινάει ιδιαίτερες συναντήσεις με τους αρχηγούς των κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση, με πρώτον τον Α. Σαμαρά, ενώ ο Γ. Καρατζαφέρης ζητάει σύγκλιση των αρχηγών των κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση με τη συμμετοχή και του ΥΠ.ΟΙΚ. Ε. Βενιζέλου.
Οι δυσκολίες και οι τριγμοί στην κυβέρνηση Λ. Παπαδήμου έχουν πάρει έντονες διαστάσεις πολύ περισσότερο που το ΠΑΣΟΚ, το κόμμα της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, έχει μπει σε βαθύτατη και διαλυτική κρίση.
Η κυβέρνηση Λ. Παπαδήμου πρέπει, παρά τις αντιδράσεις και από βουλευτές των τριών κομμάτων, να περάσει άμεσα στη Βουλή, ως κατεπείγον, το πολυνομοσχέδιο- τέρας που κλείνει μια σειρά θεσμικές εκκρεμότητες του μεσοπρόθεσμου, πριν την έλευση της τρόικας στις 16 Γενάρη.
Την ίδια ώρα, ίσως, χρειαστούν, με πίεση της τρόικας, νέα μέτρα για το «κλείσιμο» της τρύπας του προϋπολογισμού του 2011, ο οποίος έχει εκτροχιαστεί.
Το κυριότερο, όμως, στην ατζέντα είναι το θέμα της περαιτέρω μείωσης του «εργατικού κόστους», το οποίο θέτουν μετ' επιτάσεως η Ε.Ε. και το ΔΝΤ, ως προϋπόθεση για την ελληνική «ανταγωνιστικότητα».
Όσο και αν ο Λ. Παπαδήμος μαζί με τα πιο ακραιφνή εκσυγχρονιστικά στελέχη του αστικού πολιτικού τόξου επιθυμούν διακαώς μια δραστική μείωση μισθών και στον ιδιωτικό τομέα, συναντούν αντιδράσεις από «εσωκομματικά» λόμπυ, συνδικαλιστικούς θύλακες του δικομματισμού και βουλευτές των τριών συνεταίρων, που πουλάνε εκ του ασφαλούς επικοινωνιακό φιλεργατισμό!
Θα επιμείνει η τρόικα σε μειώσεις μισθών; Θα ελιχθεί ώστε να εμφανίσει μια πιο «ρεαλιστική» πρόταση για ακύρωση μόνο (;) της προβλεπόμενης από την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση αύξησης του 2,6 % από τον Ιούλιο;
Βεβαίως, τα μεγάλα «αγκάθια» για την κυβέρνηση και τα κρίσιμα διακυβεύματα που υποθηκεύουν τον τόπο είναι το PSI + (ανταλλαγή ομολόγων για κούρεμα 50% με βάση τη Συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου) και οι συζητήσεις με την τρόικα για το δεύτερο μνημόνιο και τη νέα δανειακή Σύμβαση των 130 δις. ευρώ
Όσον αφορά το PSI +, οι πληροφορίες λένε, ότι μάλλον τα πράγματα πηγαίνουν σε συμφωνία για ένα «κούρεμα» που θα φτάνει το 60% των ομολόγων που κατέχουν οι ιδιώτες.
Το ερώτημα είναι αν σε αυτή τη συμφωνία υπάρξει η απαραίτητη εθελοντική συμμετοχή ιδιωτών για την κάλυψη του στόχου, πράγμα αμφίβολο!
Το πιο πιθανό, ίσως, είναι -πολύ περισσότερο αφού ακόμα και ένα «κούρεμα» του χρέους προς ιδιώτες κατά 60% δεν αρκεί- να υπάρξει υποχρεωτική συμμετοχή σε ένα ακόμα μεγαλύτερο «κούρεμα» με την ενεργοποίηση των λεγόμενων «ρητρών Συλλογικής Δράσης».
Αυτό θα οδηγήσει τη χώρα σε «συντεταγμένη» χρεοκοπία εντός ευρώ με τη «βούλα» Ε.Ε. και ΔΝΤ και σε ένα νέο «δρακόντειο» μνημόνιο τελειωτικής λεηλασίας της Ελλάδας και του ελληνικού λαού.
ΘΑ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ;
Πέραν αυτού, επίσης, η ολοκλήρωση των συζητήσεων για τη νέα δανειακή Σύμβαση και το δεύτερο μνημόνιο θα σηματοδοτήσει μια απεριόριστη νέα οικονομική και κοινωνική λεηλασία χωρίς, μάλιστα, καμία προοπτική διεξόδου.
Ταυτόχρονα, τόσο η νέα δανειακή Σύμβαση όσο και το PSI + θα έχουν μεταφέρει όλο, σχεδόν, το δημόσιο χρέος από το ελληνικό στο Αγγλικό δίκαιο.
Αυτό σημαίνει ότι όλη η χώρα και τα περιουσιακά της στοιχεία θα έχουν υποθηκευτεί στους δανειστές και ότι τυχόν «εκκρεμότητες» θα διευθετούνται στα ξένα δικαστήρια με βάση ένα δίκαιο «κομμένο και ραμμένο» για τους πιστωτές!
Θα τα πετύχει όλα αυτά η κυβέρνηση του τραπεζίτη;
Θα βάλει «ταφόπλακα» δεκαετιών πάνω στη χώρα;
Θα περιμένουμε να ματαιωθεί ο Παπαδήμιος σχεδιασμός από ενδεχόμενες αντιθέσεις εντός της συγκυβέρνησης;
ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ!
Η Αριστερά αυτήν την ώρα μπορεί να συμβάλλει για να αλλάξει άρδην, σε πρώτη φάση, το σημερινό τοπίο και σε δεύτερη φάση για να ανατραπεί.
Προς αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να αλλάξουν πολλά στην Αριστερά.
Ένα όμως, είναι άμεσο και ίσως αυτή τη στιγμή το πιο θεμελιώδες.
Να σπάσουν τα "εμφυλιπολεμικά" γκέτο, οι άγονες διαιρέσεις, οι προκαταλήψεις, οι μικροαστικοί εγωκεντρισμοί, τα προσωπικά και κομματικά "φέουδα" στην Αριστερά!
Να υπάρξει ένα νέο κλίμα κοινής δράσης και αριστερής συμπόρευσης με ένα νέο πνεύμα αλληλεγγύης και αυτοθυσίας.
Ξέρουμε ότι μια τέτοια εξέλιξη σηματοδοτεί μια μεγάλη τομή και ρήξη στον αριστερό χώρο, πράγμα που απαιτεί κοινωνική ώθηση από γνήσια κοινωνικά συμφέροντα αλλά και μια νέα δυναμική στους αριστερούς σχηματισμούς και αγωνιστική ανάταση στην κοινωνία.
Απαιτεί, όμως, πάνω από όλα, ενωτική δράση των πιο αφοσιωμένων αγωνιστών της Αριστεράς και ανάληψη ευθυνών απο τις αριστερές ηγεσίες.
Αυτή είναι η πρόκληση!
ΤΙ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ;
Αυτές τις ώρες ο «πραξικοπηματικός» και «δοτός» πρωθυπουργός Λ. Παπαδήμος, με την αμέριστη στήριξη της εγχώριας και ευρωπαϊκής ολιγαρχίας, επιχειρεί να διασώσει και να διατηρήσει σε συνοχή την κυβέρνησή του, προκειμένου να φέρει σε πέρας το «θεάρεστο» έργο του.
Θα το καταφέρει; Η απάντηση δεν είναι δεδομένη.
Από τη Δευτέρα (09/01) ο Λ. Παπαδήμος ξεκινάει ιδιαίτερες συναντήσεις με τους αρχηγούς των κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση, με πρώτον τον Α. Σαμαρά, ενώ ο Γ. Καρατζαφέρης ζητάει σύγκλιση των αρχηγών των κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση με τη συμμετοχή και του ΥΠ.ΟΙΚ. Ε. Βενιζέλου.
Οι δυσκολίες και οι τριγμοί στην κυβέρνηση Λ. Παπαδήμου έχουν πάρει έντονες διαστάσεις πολύ περισσότερο που το ΠΑΣΟΚ, το κόμμα της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, έχει μπει σε βαθύτατη και διαλυτική κρίση.
Η κυβέρνηση Λ. Παπαδήμου πρέπει, παρά τις αντιδράσεις και από βουλευτές των τριών κομμάτων, να περάσει άμεσα στη Βουλή, ως κατεπείγον, το πολυνομοσχέδιο- τέρας που κλείνει μια σειρά θεσμικές εκκρεμότητες του μεσοπρόθεσμου, πριν την έλευση της τρόικας στις 16 Γενάρη.
Την ίδια ώρα, ίσως, χρειαστούν, με πίεση της τρόικας, νέα μέτρα για το «κλείσιμο» της τρύπας του προϋπολογισμού του 2011, ο οποίος έχει εκτροχιαστεί.
Το κυριότερο, όμως, στην ατζέντα είναι το θέμα της περαιτέρω μείωσης του «εργατικού κόστους», το οποίο θέτουν μετ' επιτάσεως η Ε.Ε. και το ΔΝΤ, ως προϋπόθεση για την ελληνική «ανταγωνιστικότητα».
Όσο και αν ο Λ. Παπαδήμος μαζί με τα πιο ακραιφνή εκσυγχρονιστικά στελέχη του αστικού πολιτικού τόξου επιθυμούν διακαώς μια δραστική μείωση μισθών και στον ιδιωτικό τομέα, συναντούν αντιδράσεις από «εσωκομματικά» λόμπυ, συνδικαλιστικούς θύλακες του δικομματισμού και βουλευτές των τριών συνεταίρων, που πουλάνε εκ του ασφαλούς επικοινωνιακό φιλεργατισμό!
Θα επιμείνει η τρόικα σε μειώσεις μισθών; Θα ελιχθεί ώστε να εμφανίσει μια πιο «ρεαλιστική» πρόταση για ακύρωση μόνο (;) της προβλεπόμενης από την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση αύξησης του 2,6 % από τον Ιούλιο;
Βεβαίως, τα μεγάλα «αγκάθια» για την κυβέρνηση και τα κρίσιμα διακυβεύματα που υποθηκεύουν τον τόπο είναι το PSI + (ανταλλαγή ομολόγων για κούρεμα 50% με βάση τη Συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου) και οι συζητήσεις με την τρόικα για το δεύτερο μνημόνιο και τη νέα δανειακή Σύμβαση των 130 δις. ευρώ
Όσον αφορά το PSI +, οι πληροφορίες λένε, ότι μάλλον τα πράγματα πηγαίνουν σε συμφωνία για ένα «κούρεμα» που θα φτάνει το 60% των ομολόγων που κατέχουν οι ιδιώτες.
Το ερώτημα είναι αν σε αυτή τη συμφωνία υπάρξει η απαραίτητη εθελοντική συμμετοχή ιδιωτών για την κάλυψη του στόχου, πράγμα αμφίβολο!
Το πιο πιθανό, ίσως, είναι -πολύ περισσότερο αφού ακόμα και ένα «κούρεμα» του χρέους προς ιδιώτες κατά 60% δεν αρκεί- να υπάρξει υποχρεωτική συμμετοχή σε ένα ακόμα μεγαλύτερο «κούρεμα» με την ενεργοποίηση των λεγόμενων «ρητρών Συλλογικής Δράσης».
Αυτό θα οδηγήσει τη χώρα σε «συντεταγμένη» χρεοκοπία εντός ευρώ με τη «βούλα» Ε.Ε. και ΔΝΤ και σε ένα νέο «δρακόντειο» μνημόνιο τελειωτικής λεηλασίας της Ελλάδας και του ελληνικού λαού.
ΘΑ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ;
Πέραν αυτού, επίσης, η ολοκλήρωση των συζητήσεων για τη νέα δανειακή Σύμβαση και το δεύτερο μνημόνιο θα σηματοδοτήσει μια απεριόριστη νέα οικονομική και κοινωνική λεηλασία χωρίς, μάλιστα, καμία προοπτική διεξόδου.
Ταυτόχρονα, τόσο η νέα δανειακή Σύμβαση όσο και το PSI + θα έχουν μεταφέρει όλο, σχεδόν, το δημόσιο χρέος από το ελληνικό στο Αγγλικό δίκαιο.
Αυτό σημαίνει ότι όλη η χώρα και τα περιουσιακά της στοιχεία θα έχουν υποθηκευτεί στους δανειστές και ότι τυχόν «εκκρεμότητες» θα διευθετούνται στα ξένα δικαστήρια με βάση ένα δίκαιο «κομμένο και ραμμένο» για τους πιστωτές!
Θα τα πετύχει όλα αυτά η κυβέρνηση του τραπεζίτη;
Θα βάλει «ταφόπλακα» δεκαετιών πάνω στη χώρα;
Θα περιμένουμε να ματαιωθεί ο Παπαδήμιος σχεδιασμός από ενδεχόμενες αντιθέσεις εντός της συγκυβέρνησης;
ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ!
Η Αριστερά αυτήν την ώρα μπορεί να συμβάλλει για να αλλάξει άρδην, σε πρώτη φάση, το σημερινό τοπίο και σε δεύτερη φάση για να ανατραπεί.
Προς αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να αλλάξουν πολλά στην Αριστερά.
Ένα όμως, είναι άμεσο και ίσως αυτή τη στιγμή το πιο θεμελιώδες.
Να σπάσουν τα "εμφυλιπολεμικά" γκέτο, οι άγονες διαιρέσεις, οι προκαταλήψεις, οι μικροαστικοί εγωκεντρισμοί, τα προσωπικά και κομματικά "φέουδα" στην Αριστερά!
Να υπάρξει ένα νέο κλίμα κοινής δράσης και αριστερής συμπόρευσης με ένα νέο πνεύμα αλληλεγγύης και αυτοθυσίας.
Ξέρουμε ότι μια τέτοια εξέλιξη σηματοδοτεί μια μεγάλη τομή και ρήξη στον αριστερό χώρο, πράγμα που απαιτεί κοινωνική ώθηση από γνήσια κοινωνικά συμφέροντα αλλά και μια νέα δυναμική στους αριστερούς σχηματισμούς και αγωνιστική ανάταση στην κοινωνία.
Απαιτεί, όμως, πάνω από όλα, ενωτική δράση των πιο αφοσιωμένων αγωνιστών της Αριστεράς και ανάληψη ευθυνών απο τις αριστερές ηγεσίες.
Αυτή είναι η πρόκληση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου