Μήνα σε γάμο ρίχνονται, μήνα σε χαροκόπι;
…………………………………………………………………….
Η Δέσπω κάνει πόλεμο με νύφες και μ’ αγγόνια…
Δημώδες
Είναι γνωστό ότι από τα βάθη των αιώνων, σε καταστάσεις δύσκολες και πολέμου, οι γυναίκες βρίσκονταν στο πλευρό των ανδρών και των γιών τους, και προσέφεραν όποια βοήθεια μπορούσαν.
Είτε ήταν μπαρουτόβολα, όπως οι Σουλιώτισσες, δίπλα στους καπεταναίους, είτε ήταν προμήθειες που κουβαλούσαν στη πλάτη οι ηρωίδες της Πίνδου, στα χιονισμένα κακοτράχαλα βουνά της Ηπείρου.
Μην ξεχνάμε και τις αστές που έπλεκαν τις μάλλινες φανέλες και κάλτσες για τα παιδιά του μετώπου, καθώς και τις ηρωίδες που στέκονταν δίπλα στα παιδιά τους, μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα του κατακτητή.
Ξεχωριστή θέση έχουν και οι γυναίκες που έδωσαν την περιουσία τους για εξοπλισμούς , και έλαβαν μάλιστα και μέρος με σθένος στις μάχες το 1821 όπως η Μπουμπουλίνα και η Μαντώ Μαυρογένους.
Μην ξεχνάμε και τις γενναίες Σπαρτιάτισσες και την γνωστή προτροπή τους [Ή τάν ή επί τας ]προς τους γιους τους, που έφευγαν για τον πόλεμο. Κάποτε η μάνα του Λεωνίδα είχε επισκεφθεί την Κόρινθο. Εκεί οι γυναίκες της είπαν ότι : Εσείς οι Σπαρτιάτισσες επιβάλλεστε, κάνετε κουμάντο στα παιδιά σας. Εκείνη αγέρωχη τους απάντησε: ότι έχουμε
αυτό το δικαίωμα, γιατί μόνο εμείς γεννάμε ΑΝΔΡΕΣ.
Τα τελευταία χρόνια, τα χρόνια της ευμάρειας, η ψυχή μας παχαιμένη από κάθε είδους ηδονές, εξόρισε στα βάθη της μνήμης μας, όλες τις προηγούμενες ηρωικές καταστάσεις.
Τα γνωστά μας Μ.Μ.Ε. που τώρα βουλιάζουν, είχαν καθιερώσει για τις γυναίκες, τα γνωστά [βραβεία της χρονιάς].
Εκεί βράβευαν κάθε χρόνο, σε λαμπρές εκδηλώσεις, το καλύτερο ξανθό εξτένσιον, τις καλύτερες ψηλοτάκουνες γόβες, την καλύτερη παγέτα, στην ουσία το καλύτερο ΤΙΠΟΤΑ.
Η Κυρά των Καρπασίων και η Κυρά της ΡΩ, μόλις που αχνοφαίνονταν στις αναφορές τους, ίσως γιατί το GLAMOROUS το είχαν στην ψυχή τους και όχι στην εξωτερική τους εμφάνιση.
Τώρα που ήλθε η μεγάλη ανατροπή, πάλι οι γυναίκες πρέπει να πάρουμε θέση και να βοηθήσουμε όπως μπορούμε, για την επιβίωση της οικογένειας μας.
Για την εκπαίδευση των γυναικών, στις συνθήκες πολέμου που θα΄ρθουν δεν είμαι εγώ η κατάλληλη, υπάρχουν άλλοι καλώς γνωρίζοντες που θα το φροντίσουν.
Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι πρέπει να θωρακίσουμε ψυχολογικά τα παιδιά μας για τις αυριανές δυσκολίες, ν΄αλλάξουμε στο πιο απλό και λιτό τρόπο τη ζωή μας, ακόμη ν΄αφήσουμε στην άκρη τα γκουρμομαγειρέματα και να στραφούμε σε πιο συμφέρουσες μορφές μαγειρικής.
Ας ανασύρουμε από τη μνήμη μας την ζωή που έκαναν οι γυναίκες στα χωριά π.χ.
Με απλά φθηνά υλικά που υπήρχαν στην κουζίνα τους στον κήπο ή το χωράφι τους έφτιαχναν και συνεχίζουν να φτιάχνουν τις υπέροχες χορταστικές πίτες τους, που τόσο λαχταράμε εμείς οι Αθηναίοι. Απίθωναν το ταψί με την ζεστή πίτα στο φτωχικό τραπέζι και έπειτα μάζευαν σαν την κλώσα τα παιδιά τους, και τα τάιζαν εκτός από το φαί και τις πολύτιμες συμβουλές τους.
Ας μάθουμε από τους μεγαλύτερους μας τον τρόπο ζωής τους και πως τα κατάφερναν να ζουν με λίγα χρήματα και πολλή περηφάνεια, και ας μεταγγίσουμε στα παιδιά μας αυτή τη γνώση. Είμαστε ένας λαός που πάντα βρίσκει τον τρόπο ν΄αποδρά από την σπηλιά των Κυκλώπων, και να φτάνει στην δικιά του Ιθάκη.
Μέσα από τα χιλιάδες περιστατικά, που ξέρουμε, γενναιότητας των γυναικών και αρωγής που προσέφεραν στους συντρόφους τους, στις μάχες, διάλεξα για το τέλος, να φωτίσω ένα ίσως λιγότερο γνωστό, που αφορά τις γυναίκες της Τεγέας.
Τον καιρό των πολέμων μεταξύ Σπαρτιατών και Αρκάδων, όταν βασιλιάς των Σπαρτιατών ήταν ο Χαρίλαος, ήθελαν να επεκταθούν προς την Αρκαδία και γι΄αυτό ζήτησαν χρησμό από το Μαντείο για την έκβαση των επιχειρήσεων.
Η Πυθία απάντησε: Την Αρκαδία μου γυρεύεις; Κάτι μεγάλο μου γυρεύεις. Δεν θα σου τη δώσω. Πολλοί στην Αρκαδία υπάρχουν άνδρες που τρέφονται με βαλανίδια, οι οποίοι θα σ΄εμποδίσουν. Εγώ θα σου δώσω την Τεγέα την ποδόκροτο –που θ ΄ακούγεται ο κρότος των ποδιών-, για το χορό, και την καλή πεδιάδα με σκοινί να μετρηθεί –σχοίνω διαμετρήσασθαι-.
Οι Σπαρτιάτες νόμισαν ότι ο χρησμός λέει ότι θα ποδοπατήσουν την μικρή αδύναμη Τεγέα και θα μετρήσουν τον κάμπο της με σκοινί, και επιτέθηκαν φέρνοντας μαζί τους και σκοινιά γι ΄αυτό το σκοπό.
Μαζί με το στρατό της Τεγέας όμως, οπλίσθηκαν και οι γυναίκες και κρύφθηκαν πίσω από ένα λόφο. Στην κρίσιμη καμπή της μάχης, ρίχθηκαν αιφνίδια στα νώτα των Σπαρτιατών σαν λέαινες, με αποτέλεσμα να αιχμαλωτίσουν τον στρατό και το βασιλιά τους Χαρίλαο.
Τους έζεψαν με τα σκοινιά τους, πέρασαν αλυσίδες στα πόδια τους και όργωναν τα χωράφια. Έτσι με το <> και καθώς βροντούσαν οι αλυσίδες με το <>,ο χρησμός επαληθεύτηκε ,όμως χάρη στη βοήθεια των γυναικών υπέρ της Τεγέας.
Για ανάμνηση της νίκης καθιέρωσαν γιορτή και αγώνες τα <>.
Με εκτίμηση,
Αγγελική Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου